background
 
 
«Ὁ σπόρος ἐστιν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ»

τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Εὐσεβίου Βίττη

Ἡ σημερινή παραβολή μᾶς μιλάει γιά δύο πρόγραμμα, γιά τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί γιά τίς περιπέτειες τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Ἄς προσπαθήσουμε νά ἰδοῦμε καί τά δύο στό σύντομο χρονικό διάστημα πού διαθέτουμε. Ὁ σπόρος ἐστιν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Τί εἶναι ὁ λόγος; Ὁ λόγος εἶναι ὁ τρόπος , γιά νά δώσω ἕνα πολύ πρόχειρο ὁρισμό , μέ τόν ὁποῖο ἐπικοινωνεῖ ὁ ἕνας ἄνθρωπος μέ τόν ἄλλο. Νά τό κάνω ἁπλό αὐτό. Μέσα στά βάθη μου δημιουργοῦνται σκέψεις, συναισθήματα, βουλήματα, θελήματα αὐτά δέν μπορῶ νά τά ἐκφράσω μέ ἄλλο τρόπο παρά ἐάν χρησιμοποιήσω τό σῶμα μου, νά βγάλουν οἱ πνεύμονές μου ἀέρα, νά περάσει ἀπό τά φωνητικά ὄργανα, νά σχηματισθεῖ ἕνας ὁρισμένος ἦχος, προκαθορισμένος, τόν ὁποῖο ξέρουν καί καταλαβαίνουν καί οἱ ἄλλοι γιά νά μεταφέρω αὐτό πού ἔχω. Καί μόλις ὁ λόγος ὁ φτερωτός βγεῖ ἀπό τό στόμα μου πάει στά αὐτιά τῶν ἄλλων τόν συλλαμβάνουν οἱ ἄλλοι καί ἐκεῖνα πού αἰσθάνθηκα μέσα μου σχηματίζονται λιγότερο ἤ περισσότερο μέσα στίς ψυχές στίς καρδιές τῶν ἄλλων. Οἱ σκέψεις μου γίνονται σκέψεις τους, τά αἰσθήματά τους γίνονται αἰσθήματά τους, τά βουλήματά μου γίνονται βουλήματά τους καί ἔτσι ἐπικοινωνοῦμε. Ὄχι βέβαια ὅτι ὁ λόγος μεταφέρει ἀκριβῶς αὐτό τό ὁποῖο ἔχω μέσα μου στήν καρδιά τῶν ἄλλων ἀλλά ὅσο περισσότερο συγγενική εἶναι ἡ καρδιά τοῦ ἑνός μέ τήν καρδιά τοῦ ἄλλου τόσο περισσότερο πιστή εἶναι καί ἡ μετάδοση αὐτοῦ πού νοιώθει ὁ ἄνθρωπος μέσα του στόν ἄλλο. Αὐτός εἶναι, ἄς ποῦμε, ὁ λόγος ὁ ἀνθρώπινος. Ἀλλά ἐδῶ ἡ παραβολή μᾶς λέει ὅτι ὁ σπόρος ἐστιν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, πολύ καλά. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει φωνή, ὁ ἄνθρωπος ἔχει λαρύγγι, ὁ ἄνθρωπος ἔχει πνευμόνια καί μιλάει. Ἀλλά ὁ Θεός εἶναι ἀσώματος. Ὁ Θεός δέν ἔχει στόμα γιά νά λαλήσει, δέν ἔχει γλώσσα γιά νά λαλήσει, δέν ἔχει πνευμόνια γιά νά βγάλει ἀέρα καί νά μιλήσει ὅπως μιλᾶμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι. Συνεπῶς ἐδῶ πρόκειται περί ἀνθρωπομορφισμοῦ γιά νά κάνουμε πολύ λιανό αὐτό πρόκειται δηλαδή γιά μία ἔκφραση τήν ὁποία χρησιμοποιοῦμε γιά τούς ἀνθρώπους ἀλλά τήν μεταφέρουμε στό Θεό γιά νά μπορέσουμε ἔτσι νά συνεννοηθοῦμε καί νά καταλάβουμε, ὅσο μποροῦμε νά καταλάβουμε, τήν σχέση τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωπο. Καί ἑπομένως θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ὁ Θεός μπορεῖ νά ἐπικοινωνήσει μέ τόν ἄνθρωπο καί μεταφέρει στόν ἄνθρωπο τά βουλήματά του, τήν βουλή του, τό θέλημά του. Αὐτό μέ πολύ ἁπλά - πολύ ἁπλά λόγια. Ἀλλά μεταξύ του λόγου τοῦ Θεοῦ καί τοῦ λόγου τοῦ ἀνθρώπου ὑπάρχει τεράστια διαφορά, ὄχι ποσοτική, ὄχι ποιοτική ἀλλά γιά νά χρησιμοποιήσω ἕναν ὄρο, πού οἱ διαβασμένοι ἀνάμεσά σας θά τό καταλάβουν καί γιά τοῦ ἄλλους θά τό πῶ πιό ἁπλά, εἶναι ὀντολογική δηλαδή ἄλλο ὁ Θεός ἄλλο ὁ ἄνθρωπος. Νά πώς τό ἐξηγάει στήν Ἁγία Γραφή: «Οὐ γάρ εἰσιν αἵ βουλαί μου, ὥσπερ αἵ βουλαί ὑμῶν, οὐδ’ ὥσπερ αἵ ὁδοί ὑμῶν, αἵ ὁδοί μου, λέγει Κύριος. Ἀλλ’ ὡς ἀπέχει ὁ οὐρανός ἀπό τῆς γής, οὕτως ἀπέχει ἡ ὁδός μου ἀπό τῶν ὁδῶν ὑμῶν, καί τά διανοήματα ὑμῶν ἀπό τῆς διανοίας μου» (Ἠσαΐας Κέφ. νέ΄8-10). Ὅσο ἀπέχει ὁ οὐρανός ἀπό τή γῆ ἀπέχει ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο σκέπτεται ὁ Θεός ἐν σχέση μέ τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο σκέπτεται ὁ ἄνθρωπος καί ἑπομένως ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι λόγος ἄπειρα πιό διαφορετικός ἀπό τόν λόγο τοῦ ἀνθρώπου, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι κάτι τό μοναδικό, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος παρουσιάζει ἰδιότητες καταπληχτικά διάφορες ἀπό τίς ἰδιότητες πού ἔχει ὁ λόγος τοῦ ἀνθρώπου. Καί γιά νά χρησιμοποιήσω πάλι λογικούς ὅρους γιά τοῦ διαβασμένους ἀπό ἀνάμεσά σας γιά νά μή λένε ὅτι τά λέμε πολύ - πολύ ἁπλά γιά τόν λαουτζίκο μόνο, λέγει ἡ χριστιανική διδασκαλία. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐνυπόστατος, ὁ λόγος τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀνυπόστατος τί θά πεῖ αὐτό. Ὁ λόγος τόν ὁποῖο χρησιμοποιῶ ἐγώ αὐτήν τήν στιγμή εἶναι τύπος ὁ ὁποῖος βγαίνει ἀπό μένα μεταφέρει ὁρισμένα μηνύματα φεύγει ἔρχεται σέ σᾶς καί μετά χάνεται εἶναι ἀπρόσωπος εἶναι κάτι τό ὁποῖο φεύγει. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι πρόσωπο δύσκολο νά τό καταλάβουμε αὐτό δύσκολο γιατί ξεφεύγει ἀπό τήν δυνατότηα τοῦ μυαλοῦ μας, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος Αὐτός γιά τόν ὁποῖο μιλάει ὁ Ἅγιος Εὐαγγελιστής Ἰωάννης πού λέγει: «Ἐν ἀρχή ἤν ὁ Λόγος, καί λόγος ἤν πρός τόν Θεόν, καί Θεός ἤν ὁ Λόγος. Οὗτος ἤν ἐν ἀρχή πρός τόν Θεόν» ἦταν πρός τόν Θεό εἶχε σχέση προσωπική μέ τόν Θεό. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ λοιπόν, εἶναι ὁ λόγος ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος εἶναι πρόσωπο ὁ ὁποῖος ἐνέπνευσε τούς προφῆτες καί ὁποῖος ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν σάρξ ἐγένετο ἔγινε ἄνθρωπος σάν ἐμᾶς καί ἑπομένως ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ πῆρε ἀνθρώπινη μορφή καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε σάν τόν λόγο τῶν ἀνθρώπων, λόγια δηλαδή λαλιά, ἦχος πού ἀκουγόταν μέ τά αὐτιά τῶν ἀνθρώπων, γράμματα πού γράφτηκαν μέ τά χέρια τῶν ἀνθρώπων σέ βιβλία καί ἔτσι ἀπό τότε ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐσαρκώθη καί κάθε φορᾶ πού κηρύττετε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ σαρκώνεται. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ γίνεται ἀνθρώπινος γιά νά τόν καταλάβει πέρα γιά πέρα ὁ ἄνθρωπος μέ τόν φωτισμό βέβαιά του Θεοῦ. Αὐτός περίπου εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἐάν δοῦμε μερικές ἰδιότητές του γιά νά καταλάβουμε περισσότερο τήν σημασία τήν ὁποία ἔχει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἐν σχέσει μέ τόν λόγο τοῦ ἀνθρώπου, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι λόγος αἰώνιος, «τό ρῆμα Κυρίου μένει εἰς τόν αἰώνα» λέγει ἡ Ἁγία Γραφή. Τά λόγια του ἀνθρώπου ἔρχονται σήμερα καί φεύγουν. Πάσα δόξα ἀνθρώπων ὡς ἄνθος χόρτου. «ἐξηράνθη ὁ χόρτος καί τό ἄνθος αὐτοῦ ἐξέπεσε τό δέ ρῆμα Κυρίου μένει εἰς τόν αἰώνα, ὁ λόγος Κυρίου εἶναι αἰώνιος. «Ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ παρελεύσονται οἱ δέ λόγοι μου οὐ μή παρέλθωσι» Αὐτή εἶναι ἡ διαφορά.
Πόσοι ἄνθρωποι σοφοί καί σπουδαγμένοι πού κατέφαγαν ὁλόκληρες βιβλιοθῆκες εἶπαν σπουδαία πράγματα ἀλλά ξεχάστηκαν καί οἱ λόγοι τούς ἀκόμη λησμονήθηκαν. Πόσοι ἄνθρωποι σήμερα δέν λένε σπουδαία πράγματα ποιός τοῦ ἀκούει κι ἄν τούς ἀκούσει τοῦ ξεχνάει ὁ λόγος τοῦ Κυρίου μένει αἰώνιος ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ θά φύγουν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ θά μένει. Γιά σκεφτεῖτε ἀδελφοί μου τί καταπληκτικό πράγμα μέσα σ’ αὐτήν τήν μεταβλητότητα τῶν πραγμάτων μέσα στά ὁποῖα ζοῦμε νά ὑπάρχει ὁ λόγος ὁ ἀμετάβλητός του Θεοῦ.

Ἄν πᾶς στό χωριό σου ὕστερα ἀπό 15, 20 χρόνια εἶσαι ὁ ξένος δέν σέ ξέρει κανένας , δέν ξέρεις κανέναν. Ἄν πᾶς ὕστερα ἀπό 20 -25 χρόνια ποιός εἶναι αὐτός ὁ ἄγνωστος, ὁ γηραλέος ἄνθρωπος θά ποῦμε φεύγουν τά πράγματα, φεύγουν τά πρόσωπα, ἀλλάζει τό πρόσωπο τῆς γής ἀλλάζουμε κι ἐμεῖς καί φεύγουμε χθιζή ἐσμέν εἴμαστε χθεσινοί καί θά φύγουμε ἔτσι λέει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἀλλά ὁ λόγος τοῦ Κυρίου εἶναι αἰώνιος καί ἔτσι ἔχει ὁ ἄνθρωπος ἕνα σταθερό σημεῖο ἔχει μία σταθερή, ὄχι ἡ σταθερή του Πλάνκ, πού λένε οἱ σοφοί καί σπουδαῖοι ἐπιστήμονες ἀλλά ἡ σταθερά τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ . ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ πάνω στόν ὁποῖο μπορεῖ νά ριζοβολήσει , νά ἀγκυροβολήσει ὁ ἄνθρωπος καί νά μείνει κι αὐτός αἰώνια, εἶναι σάν ἕνα ποτάμι πού φεύγει καί γιά νά μήν φύγει ἐάν θέλει νά σωθεῖ πιάνεται ἀπό ἕνα σταθερό σημεῖο καί τό σημεῖο αὐτό εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καί ἔτσι ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος ἐγκολπώνεται μέσα τοῦ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ μένει κι αὐτός αἰώνιος κοντά στόν Θεό, μεταλαμβάνει ἁγιότητος καί αἰωνιότητος παίρνει μέσα τοῦ σπέρματα αἰωνιότητος καί ἀφθαρσίας ὁ ἄνθρωπος παίρνοντας μέσα τοῦ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ διότι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, εἴπαμε εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός στό τέλος τῆς ἀναλύσεως, ὁ λόγος τοῦ θεοῦ λοιπόν εἶναι λόγος αἰώνιος, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι λόγος δημιουργικός.

Ὅλοι ἔχουμε στά χέρια μας στίς τσέπες μᾶς ρολόγια. Ἡ πρώτη ἐντύπωση ἀπό τό ρολόι πού θά δοῦμε εἶναι οἱ δεῖκτες πού μᾶς δείχνουν τή ὥρα. Ἐάν θελήσουμε νά προχωρήσουμε βαθύτερα θά ἰδοῦμε ὅτι πίσω ἀπό τό ρολόι ὑπάρχει ὁ μηχανισμός καί πίσω ἀπό τόν μηχανισμό , αὐτό θά τό δεῖ ὁ ἁπλούστερος ἄνθρωπος ρόδες καί ἐλατήρια, πίσω ἀπό τόν μηχανισμό ὑπάρχει ἀκόμη κάτι πιό βαθύ ὑπάρχουν οἱ ἀρχές οἱ θεωρητικές βάσει τῶν ὁποίων ἔγινε τό ρολόι. Ἐάν δέν ὑπῆρχαν ἐκεῖνες δέν θά ὑπῆρχε ρολόι. Ὑπάρχουν αὐτές οἱ ἀρχές βάσει τῶν ὁποίων μπορεῖ νά γίνουν καί οἱ ρόδες νά ρυθμιστεῖ καί ἡ κίνηση καί νά δείξουν τόν χρόνο ὁ ὁποῖος πάλι εἶναι μία ἐντελῶς πνευματική ἔννοια.

Ἄν δοῦμε τόν κόσμο θά δοῦμε αὐτά τά πράγματα τά ὁποῖα βλέπουμε μπροστά μας, τά φαινόμενα, αὐτά πού φαίνονται. Ἀαυτά βλέπουμε ἐμεῖς οἱ ἁπλοί ἄνθρωποι. Οἱ σοφοί δέν βλέπουν τά φαινόμενα βλέπουν τά πίσω ἀπό τά φαινόμενα, βλέπουν τούς νόμους τούς φυσικούς οἱ ὁποῖοι διέπουν τό σύμπαν. Ἐάν ποῦμε σέ ἕναν ἁπλό ἄνθρωπο κᾶνε μου μία φωτογραφία τοῦ κόσμου, ἄς ποῦμε τῆς γής. διότι ὁλόκληρος κόσμος δέν φωτογραφίζετε ἤ φωτογραφίζετε ἕνα μέρος του ἀπό τό σύμπαν θά πάρει μία μηχανή καί μία φωτογραφία καί θά σού πεῖ αὐτός εἶναι ὁ κόσμος. Κι ἄν πεῖτε σέ σοφό δῶσε μου μία φωτογραφία τοῦ κόσμου θά σού βγάλει ἕνα βιβλίο θά σού δείξει ἐκεῖ ἐξισώσεις καί ἀριθμούς κι ἄντε νά καταλάβεις ἐσύ ὁ ἁπλός ἄνθρωπος κι ὅμως ἐκείνη ἡ εἰκόνα εἶναι πιό σωστή διότι ἐκεῖ πέρα βλέπουμε αὐτό πού λένε οἱ σοφοί, τό κοσμοείδωλο τήν εἰκόνα τοῦ κόσμου τέτοια πού εἶναι ἐπί τή βάση τῶν φυσικῶν νόμων καί πίσω ἀπό τούς φυσικούς νόμους; Ἡ ἐπιστήμη σταματάει, ὁ ἄνθρωπος δέν μπορῶ νά τοῦ πῶ νά προχωρήσει πίσω καί πίσω ἀπό τά φαινόμενα ὑπάρχει ὁ μή φαινόμενος λόγος τοῦ Θεοῦ. Πίστη λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος γνωρίζουμε ρήματι Θεοῦ μέ τά λόγια του Θεοῦ ὅτι δημιουργήθηκαν τά φαινόμενα ἐκ τῶν μή φαινομένων. Πρῶτα τά μή φαινόμενα καί μετά τά φαινόμενα ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ τό δημιουργικό ρῆμα τοῦ Θεοῦ εἶπε: «γεννηθήτω φῶς καί ἐγένετο φῶς» καί ἔτσι ἐκ τῶν μή φαινομένων ἦρθαν τά φαινόμενα καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἦταν ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος μπόρεσε νά πραγματοποιήσει αὐτό τό ὁποῖο βλέπουμε τά θαῦμα τοῦ Κόσμου.

Ἀλλά ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἀκόμη εἶναι λόγος ζωοποιός, ὁ λόγος τοῦ Θοεύ μεταδίδει ζωή «λέγει: ἐν αὐτῶ ζωή ἤν καί ἡ ζωή ἤν τό φῶς τῶν ἀνθρώπων, καί ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἐλάβομεν ἀπό τό πλήρωμα τοῦ λόγου ἀπό αὐτόν τόν πλοῦτο τῆς ζωῆς πού εἶχε ὁ λόγος ὁ Ἰησοῦς Χριστός πού ἔγινε ἄνθρωπος ἀπό τό πλήρωμά του πήραμε καί ἐμεῖς ζωή. Ὁ λόγος τοῦ εἶναι ζωοποιός ὁ λόγος τοῦ εἶναι τόσο ζωοποιός ὥστε νά μεταδίδει ὄχι μόνο ὑλική ζωή ἀλλά καί πνευματική ζωή εἶναι ζῶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καί τομώτερος ὑπέρ μάχαιραν δίστομον καί δικνύμενος ἄχρι μερισμοῦ ψυχῆς καί πνεύματος καί μυελοῦ ὀστέων» προχωράει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μέσα στά βάθη τῆς ὑπάρξεως τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ μεταδίδει πνευματική ζωή τέτοια πού δέν εἶχε πρῶτα. Λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «ἀναγεγενημένοι οὐ ἐκ σπορᾶς φθαρτῆς τουτέστι τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ τοῦ μένοντος εἰς τόν αἰώνα» Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἔρχεται μέσα στή ψυχή τοῦ ἀνθρώπου τή νεκρή ἀπό τήν ἁμαρτία καί τοῦ μεταδίδει μία καινούργια ζωή. Καί λέγει: «ἔγειρε ὁ καθεύδων καί ἐπιψαύσει» θά σέ φωτίσει ὁ Χριστός σήκω ἐσύ πού κοιμᾶσαι γιά νά σέ φωτίσει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καί νά σού δώσει μία καινούργια ζωή.

Αὐτό μέ πολύ μεγάλη συντομία εἶναι περίπου ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ τόν ὁποῖο μᾶς λέει ἡ σημερινή παραβολή. Ὁ σπόρος ἐστιν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ»

Ἀφοῦ λοιπόν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι αἰώνιος, εἶναι δημιουργικός εἶναι δοτήρ ζωῆς καί αἰτία ζωῆς καί ἐμπνευστής ζωῆς καί θάλεγε κανείς πιός μπορεῖ νά ἀντισταθεῖ στόν παντοδύναμο αὐτόν λόγον. Δέν θάπρεπε νά κάνει θαύματα ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ; Ὅπου πέφτει νά μεταβάλει τοῦ ἀνθρώπους νά τούς κάνει καινούργιους; Ἐδῶ ὑπάρχει τό παράδοξο τό ὁποῖο μᾶς λύνει ἀκριβῶς ἡ φράση μέ τήν ὁποία ἀρχίσαμε «ὁ σπόρος ἐστιν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ» Ὁ σπόρος εἶναι μία δυναμική μονάδα ἡ ὁποία ἔχει μέσα τῆς ζωή. Ὁ σπόρος δέν ἀναγκάζει τήν γῆ νά τόν κάνει νά φυτρώσει. Ὁ σπόρος ἀναγκάζεται ἀπό τήν γῆ, ἐπηρεάζεται ἀπό τή γῆ, ἀπό τό περιβάλλον του γιά νά φυτρώσει ἤ ἄν μή φυτρώσει . καί ἐάν μέν πέσει σέ ὑγρή γῆ θά φυτρώσει ἐάν ὅμως φυλάγεται στίς πυραμίδες τῆς Αἰγύπτου θά μείνει 4000 χιλιάδες χρόνια καί νά τόν ξαναβάλουν καί τότε μέσα εἰς τήν ὑγρή γῆ πάλι θά φυτρώσει. 4000 χιλιάδες χρόνια μπορεῖ νά κρατήσει τή ζωή ὁ σπόρος. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ λοιπόν, ἀντιστοίχως, γί αὐτό τό λόγο ὁ Κύριός μας λέει ὅτι ὁ λόγος εἶναι σάν σπόρος μοιάζε μέ σπόρο. Θά καρποφορήσει ἤ δέν θά καρποφορήσει ἀνάλογα μέ τήν ποιότητα τῆς ψυχῆς στήν ὁποία θά βρεθεῖ διότι ὁ Θεός ἔχει μία μεγάλη ἀδυναμία, ὅσο κι ἄν εἶναι παντοδύναμος ἡ ἀδυναμία τοῦ εἶναι ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ Θεός, ἄς ποῦμε ὅτι εἶναι ἕνας κύκλος κόβει ἕνα κομμάτι ἀπό τόν κύκλο, αὐτό τό κομμάτι τό ἀφαιρεῖ ἀπό τόν ἑαυτό Τοῦ τό περιορίζει καί στή θέση αὐτή βάζει τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου καί δέν ἀναγκάζει ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο σώνει καί καλά νά πιστέψει ἀλλά τοῦ λέει αὐτός εἶναι ὁ λόγος μου ἄν θέλεις δέξου τόν ἄν θέλεις μήν τόν δέχεσαι καί ἑπομένως ἀνάλογα μέ τήν ποιότητα τήν πνευματική πού ἔχει ὁ ἄνθρωπος, τήν διάθεσή του, μπορεῖ νά καρποφορήσει ἤ νά μή καρποφορήσει. Εἶναι πάρα πολλές οἱ κατηγορίες τῶν ἀνθρώπων πού δέχονται τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἡ σημερινή παραβολή μᾶς κάνει μία καταπληκτική, καταθλιπτική, πεσιμιστική, ἀπαισιόδοξη στατιστική. Ἄν τό πάρουμε περίπου πολύ χοντρικά μόνο τό 25% ἐπί τή βάσει τοῦ καταχωρισμοῦ πού κάνει ἡ σημερινή παραβολή πιστεύουν, δέχονται παίρνουν στά σοβαρά τό λόγο τοῦ Θεοῦ.

Ὑπάρχει μία κατηγορία ἀνθρώπων ἡ ὁποία μοιάζει μέ τόν δρόμο τόν πατημένο εἶναι οἱ ἄνθρωποι οἱ διεφθαρμένοι , οἱ ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι ἀκούουν καί χλευάζουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί τόν περιφρονοῦν. Ὤχ! Καημένε αὐτά θά ἀκοῦμε καί δίνουν μία καί πετάει τόν σπόρο πέρα ἤ τόν πατάει καί ἔρχεται ὁ πονηρός, τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ καί τόν κατατρώγουν καί μένει ἄκαρπος ἡ κατηγορία αὐτή τῶν ἀνθρώπων

Ὑπάρχει μία ἄλλη κατηγορία ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι μοιάζουν μέ τήν γῆ τή πετρώδη πέφτει ὁ σπόρος στή γῆ ἔχει κάνα δύο πόντους χῶμα ἀπό κάτω πέτρα φυτρώνουν χτυπᾶνε οἱ ρίζες στήν πέτρα δέν βρίσκουν ἰκμάδα, ὑγρασία δέν μποροῦν νά ζήσουν καί καταστρέφεται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ξεραίνεται. Ὄχι ὅτι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καταστρέφεται αὐτός καθ’ ἑαυτόν καταστρέφεται ἡ δυνατότητα πού δίνει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο νά γίνει τέτοιος πού θέλει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Ποιοί εἶναι αὐτοί πού μετά χαρᾶς ἀκοῦνε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ συγκινήσεις, χαρές ἔρχονται ἐδῶ νά ἀκούσουν τόν λόγο τόν γλυκύ τόν ξανθόν ὅπως τόν λένε Ναζωραῖο, τόν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου καί ἄν εἶναι λογοτέχνες μπορεῖ νά γράψουν καί κατά τρόπο θαυμάσιο ὅταν θά ρθεῖ ἡ περίσταση καί μετά πού σέ εἶδα καί πού μέ εἶδες λόγε τοῦ Θεοῦ τί δουλειά ἔχω ἐγώ μαζί σου.

Ἄν θά ἔρθει δυσκολία Τότε ἐν καιρῶ πειρασμῶν ἀνθίσταται εἶναι οἱ ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι δέν θέλουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ δέν παίρνουν στά σοβαρά τόν λόγο τοῦ Θεοῦ χρειάζεται κι αὐτό τό πράγμα. Κι ἄν εἴμαστε καί λίγο διαβασμένοι ἐ! γιά τόν λαουτζίκο καί νά τόν κρατήσουμε λίγο νά τόν συγκρατήσουμε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δέν χρειάζεται γιά μᾶς τί νά τόν κάνουμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ ἐμεῖς ἔχουμε τούς σοφούς τόν ἀριστοτέλη τόν πλάτωνα τόν Σωκράτη κλπ. Καί πού τούς εἴδαμε καί πού τούς ἀκούσαμε δέν βαριέσαι καλοί κι ἐκεῖνοι ἀλλά ἐμπάσι περιπτώσει δέν βαριέσαι δέν θέλουμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, δέν μᾶς ἐνδιαφέρει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ διότι δέν ἔχουμε βάθος κι ὅταν βρεθεῖ ἐκ καιρῶ πειρασμοῦ ἀνθίσταται

Ὑπάρχει καί ἡ Τρίτη κατηγορία τῶν ἀνθρώπων. Φυτρώνει τό σιτάρι φυτρώνει τό σιτάρι ἀλλά μαζί μέ τό σιτάρι φυτρώνει γιά οἱ ἀγριάδες καί τά ἀγκάθια καί «εἰς ἀκάνθας πεσῶν» οἱ ἀκανθώδεις τύποι. Ποιά εἶναι ἐκεῖνα τά πράγματα τά ὁποῖα ἀποτελοῦν ἀγκάθια κατά τόν Κύριο. Εἶναι αἵ μέριμναι τοῦ βίου, αἵ ἠδοναί τοῦ βίου καί ἡ φροντίδα τοῦ πλούτου. Ὁ πλοῦτος, οἱ ἡδονές καί οἱ μέριμνες. Ἄς πάρουμε τίς μέριμνες. Τί εἶναι ἡ μέριμνα ἡ φροντίδα ἀγωνιώδης πού εὐκαιροῦμε, δέν ἔχουμε καιρό νά ἀσχοληθοῦμε μέ αὐτά τά πράγματα πού νά βρῶ καιρό νά διαβάζω τόν λόγο τοῦ Θεοῦ . καθείς στιγμή ἔχω 40 ὧρες τό εἰκοσιτετράωρο νά δουλέψω νά καθαρίσω 15 μεριές νά τρέξω μέ τήν ψυχή στό στόμα ἀπό ἕνα στό ἄλλο γιά νά προλάβω σέ δύο ὧρες νά κάνω δέκα καί ἄλλες δουλειές καί διάφορες ἄλλες δουλειές. Δέν προλαβαίνουμε ἐμεῖς. Ἑπομένως ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ πού θά ἀκούσουμε σήμερα ὅταν θά ἀρχίσουμε τή σαραντάωρη δουλειά αὔριο καί ἄλλες σαράντα τήν ἄλλη πού νά φυτρώσει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ πνίγηκε μόλις τόν ἀκούσαμε πνίγηκε, καταστράφηκε. Νά μήν φροντίζω; Δέν λέει κανείς αὐτό. Ἀλλά «τίς μεριμνῶν μπόρεσε νά προσθέσει ἐπί τήν ἡλικία ……» δέν γίνεται , ὑπάρχουν ὁρισμένα ὅρια.

Κοιτάξτε ἀδελφοί μου ἕνα πράγμα σημερινό τό ἄγχος νά τό ἐξηγήσω λίγο , μέ συγχωρεῖτε πού τρώω λίγη ὥρα ἀλλά εἶναι ἡ τελευταία φορά καί ἔτσι θά ἀπαλλαγεῖτε ἀπό μένα ἐν πάσι περιπτώσει . Τό ἄγχος, Θά σᾶς περιγράψω τή ζωή πού ζεῖτε καί θά μοῦ πεῖτε ἔτσι εἶναι. Σηκώνομε τό πρωί χτυπάει τό ξυπνητήρι γρήγορα θά πᾶμε γιά δουλειά θά χάσουμε τό τραῖνο τώρα πού ἀκρίβαινε καί ἡ βενζίνη νά πᾶμε μέ τά μέσα συγκοινωνίας , ὅσοι πᾶμε, τροχάδι νά βάλουμε τήν κάρτα νά χτυπήσει ἡ κάρτα πρίν ἕνα δευτερόλεπτο γιατί ἄν χτυπήσει ἕνα δευτερόλεπτο μετά εἴμαστε μέσα, χαθήκαμε δουλειά ἀλλά ἔχουμε καί ἀκόρτν πῶ πῶ πού σέ εἶδα καί πού μέ εἶδες, δέν εὐκαιρεῖς καθόλου ἱδρώνεις ἀγωνίζεσαι σέ κοιτάζουν μέ ἄγριο μάτι ὁ ἰ ἄλλοι πού νά μείνει καιρός τώρα δέν τό ἔχουμε ὅταν τό εἴχαμε ἔβγαινε ἡ ψυχή. Μόλις τελειώναμε ἀπό ἐκεῖ κατ’ εὐθείαν νά πᾶμε στήν ἄλλη δουλειά λοιπόν ἀγωνία καί στό τέλος πονάει τό στομάχι πονᾶνε τά χέρια μου, πονᾶνε τά πόδια μου πᾶμε βγαίνου ἄρρωστοι 2 3 μῆνες ζοῦμε ἀγχώδεις σιωπή φωνάζει ὁ πατέρα νά δεῖ ποδόσφαιρο φωνάζει ἡ μητέρα γιά κάτι ἄλλο νά τό δεῖ κι αὐτή αἵ μέριμναι τοῦ βίου τρῶνε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ πού νά εὐκαιρίσουμε νά γίνουμε ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ

Νά πάρουμε τάς ἠδονᾶς τοῦ βίου θά μᾶς ἔτρωγε πάρα πολύς χρόνος. Ζοῦμε σέ μία κοινωνία ὄχι μονάχα ἐδῶ ὅλη ἡ κοινωνία ἡ παγκόσμια ἔχει γίνει σαρκική. «οὐ μή καταμείνει τό πνεῦμα μου « νά τό ποῦμε πιό ἑλληνικά τί θά πεῖ σάρξ σέχ εἶναι ἡ κατάσταση ἐκείνη στήν ὁποία ἔχουμε πλέον γίνει ὁλόκληροι ψυχή τέ καί σώματι ἕνα κομμάτι τοῦ ἀνθρώπου ἐνῶ ἄνθρωπος εἶναι ἕνας κύκλος μεγάλος ὁ ἄνθρωπος περιορίζει τόν ἑαυτό του σέ μία μονάχα λειτουργία σάν νά εἶναι αὐτή τό πᾶν καί λατρεύεται ὁ καινούργιος Θεός, ὁ παλιός δηλαδή ἡ Ἀφροδίτη μέ καινούργιο ὄνομα. Μοντέρνα. Ἑπομένως ὁ ἄνθρωπος αὐτός εἶναι ἀδύνατο νά δεχτεῖ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ διότι καταπνίγεται δαιμόνιο ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ σέ μία τέτοια ἄθλια ψυχή. Καί ζοῦμε λιγότερο ἤ περισσότερο μικροί καί μεγάλοι ἐπηρεασμένοι ἀπό τό πνεῦμα αὐτό.

Ἀλλά εὐτυχῶς ὑπάρχει μία κατηγορία ἡ γῆ ἀνθρώπων ἡ καλή καί ἀγαθή. Ἄν χρησιμοποιήσουμε τόν ὄρο καλός στά ἀρχαῖα ἑλληνικά σημαίνει ὁ ὄμορφος ἡ ὡραία ψυχή, ἡ ἀγαθή ἡ καλή ὁ καλός καί ἀγαθός λέγανε οἱ ἀρχαῖοι εἶναι ὁ τύπος ὁ ἄριστός του ἀνθρώπου. Ὁ καλός καί ἀγαθός χριστιανός ὄχι ὁ καλοκάγαθος, ἄλλη ἔννοια αὐτή μή τά μπερδεύουμε αὐτά τά πράγματα ὁ καλός καί ὁ ἀγαθός ἡ ὄμορφες ψυχές καί οἱ καλές δέχονται τόν λόγο καί καρποφοροῦν.ἐν ὑπομονή. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ θά ἀκουστεῖ σήμερα θά ἀκουστεῖ αὔριο θά ἀκουστεῖ μεθαύριο καί θά καρποφορήσει μέσα στίς ψυχές καί θά δώσει ἄλλος ἑκατό ἄλλος ἑξήκοντα ἄλλος τριάκοντα λέγει ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ.

Τώρα ἀδελφοί μου σέ μᾶς προβάλει τό ἐρώτημα Σέ πιά κατηγορία ἀνθρώπων ἀνήκουμε; δέν εἶναι δικός μου λογαριασμός νά τό κάνω αὐτό , Δέν ἔχω τό δικαίωμα νά τό κάνω αὐτό ἡ συνείδηση πού ὑπάρχει στόν καθένα ἀπό ἐμᾶς αὐτή νά θέσει τό ἐρώτημα πού ἀνήκω ἐγώ καί ὑπάρχει δυνατότητα μεταθέσεως ἀπό τή μία κατηγορία στήν ἄλλη καί ὁ καλός καί ἀγαθός μπορεῖ νά γίνει πετρώδης καί ἡ πετρώδης καλή καί ἀγαθή. Ἀλλά τό νόημα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅλοι νά γίνουμε καλοί καί ἀγαθοί. Καί καρποφοροῦσα ἐν ὑπομονή. Καί ἑπομένως ἡ εὐχή πού ἀπευθύνει ἡ θέση αὐτή ὁ ἄμβων αὐτή εἶναι ἀδελφοί μου. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ τόν ὁποῖο ἀκοῦμε εἴτε ὑπό μορφή ἀναγνώσματος εὐαγγελικοῦ , εἴτε ὑπό μορφή λειτουργικοῦ λόγους, εἴτε ὑπό μορφή λειτουργικοῦ λόγου, εἴτε ὑπό μορφή λειτουργικοῦ ὕμνου εἴτε ὑπό μορφή ἀναγνώσεως ὁποιονδήποτε πνευματικῶν κειμένων ἐδῶ νά μπαίνει στήν καρδιά μας καί νά εἶναι ἕτοιμοι νά τόν δεχθεῖ καί νά καρποφορήσει μέ ὑπομονή σιγά σιγά νά βγάλουμε τά πάθη μας νά ἀντικαταστήσουμε τά πάθη μας μέ πάθη ἅγια τό πάθος τῆς ἀγάπης τό πάθος τῆς δικαιοσύνης, τό πάθος τῆς ἐξυπηρετήσεως τοῦ ἀδελφοῦ νά γίνουμε ἄνθρωποι καλοί καί ἀγαθοί αὐτό θέλει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ νά μεταμορφωθοῦμε νά γίνουμε ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ ἀπό ἄνθρωποι ἁπλῶς πού εἴμαστε τοῦ παρόντος αἰῶνος τοῦ ἀπατεῶνος . Μόνο ἔτσι ὑπάρχει μία ἐλπίδα μόνο ἔτσι ὑπάρχει μία δυνατότητα νά ποῦμε στόν κόσμο τόν σημερινό κόσμε σημερινέ πού φοβᾶσαι τίς βόμβες, φοβᾶσαι τούς πολέμους, τίς φωτιές οἱ ὁποῖες φυτρώνουν ὑπάρχει ἐλπίδα ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ὁ ὁποῖος ἀπό τό χάος μπορεῖ νά δημιουργήσει μία καινούργια ζωή.

Ἡ ὁμιλία ἔγινε στήν Στοκχόλμη τῆς Σουηδίας