ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ
ΕΧΩ ΣΚΟΤΩΣΕΙ
Ἱερομ.
Εὐσεβίου Βίττη
Πολυαγαπημένο μου
παιδί,
Ἀπο πολὺν καιρὸ θέλω νὰ σοῦ πῶ
αὐτό, ποὺ ἔχω στην καρδιά μου.
Συγχώρεσέ με,
θησαυρέ μου, ποὺ δὲν σὲ ἄφησα νὰ δεῖς τὸ φῶς.
῏Ηρθες νὰ κατοικήσεις στὸ σῶμα μου, νὰ
γίνεις ἡ εὐτυχία μου, ἡ ἡλιαχτίδα τῆς ζωῆς μου.
῎Αν ἤξερες πόσο δυστυχισμένη εἶμαι σήμερα, ποὺ
δὲν εἶσαι στὸ πλευρό μου! Δυστυχῶς τότε δὲν σὲ
θεωροῦσα πρόσωπο. Σὲ ἔβλεπα σὰν ἀτύχημα, σὰν
καταστροφή, σὰν ἀδικία. Πόσο ντρέπομαι σήμερα!
Δὲν θὰ μάθω ποτέ, ἄν ἤσουν ἀγοράκι ἤ
κοριτσάκι. Θὰ λαχταροῦσα πολὺ νὰ σὲ σφίξω στὴν
ἀγκαλιά μου γιὰ νὰ σοῦ πῶ, ὅτι σ᾿ ἀγαπῶ. Ομως
ἐγὼ διάλεξα ἀντὶ τῆς ζωῆς σου τὸν θάνατο, ἀντὶ
τοῦ φωτὸς τὸ σκοτάδι.ἔπεσα στὴν παγίδα τοῦ
διαβόλου, ἐνῶ ἐσὺ ἤσουν δῶρο τοῦ Θεοῦ.
῏Ηρθες νὰ μοῦ διδάξεις τὴν εὐτυχία, τὴν
προσφορά,τὴ χαρά. Σκοτώνοντας ἐσένα, σκότωσα καὶ
τὸν ἑαυτό μου.
Σήμερα εἶμαι ἄρρωστη,
δυστυχισμένη, ἀπομονωμένη. Παρόλα αὐτά πιστεύω,
ὅτι τώρα ἀπολαμβάνεις τὸ φῶς τοῦ Θεοῦ. ᾿ Εκεῖνος
σοῦ ἄνοιξε τὴ δική του ἀγκαλιὰ, ἀφοῦ ἐγὼ σοῦ
ἀρνήθηκα τὴ δική μου. Λοιπὸν σὲ ἱκετεύω,
πολυαγαπημένο μου παιδί - ἄν ἔχω τὸ δικαίωμα νὰ
σὲ ὀνομάζω ἔτσι - προσεύχου γιὰ μένα, ἀγρύπνα
στὸ πλευρό μου, βοήθα με στὶς δύσκολες αὐτὲς
ὦρες μου.
Εἶμαι πεπεισμένη, ὅτι εἶσαι
ἄγγελος, ποὺ ψέλνεις τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ.
Πιστεύω, ὅτι ἔχω ἀκόμα κάποια ἀποστολὴ νὰ
ἐκτελέσω στὴ γῆ. Βοήθα με λοιπὸν νὰ μοιράζω γύρω
μου τὴ στοργὴ καὶ τὴν ἀγάπη, ποὺ ἀρνήθηκα σὲ
σένα. ῾Ο διακαής μου πόθος εἶναι, ὅταν ἀφήσω τον
κόσμο αὐτόν, γιὰ νὰ ἐπιστρέψω στὸν Δημιουργό
μου, νὰ σὲ σφίξω ἐπιτέλους στὴν ἀγκαλιά μου.
῎Εσο εὐτυχισμενο, ἀγγελούδι μου, μέσα στὸ ἄπειρο
τῆς α᾿ιωνιότητος.
Τώρα σὲ σφίγγω στὴν
καρδιά μου μὲ τὴ σκέψη μου.
῾Η μητέρα σου |
| |
| |
 |
|
