background
 
 
Φαιά Πέτρα. Στά βήματα τοῦ ἱερομόναχου Εὐσέβιου

Ἤμουν ὁ πρῶτος πού συνάντησε, ὅταν ἦρθε στή Φαιά Πέτρα. Εἶχα βγάλει τά ζῶα γιά βοσκή στό βουνό. Μέ πλησίασε σ’ ἕνα ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Παύλου καί μοῦ εἶπε ὅτι ψάχνει ἕνα μέρος, γιά νά κάνει τό ἡσυχαστήριό του. Βρήκαμε μαζί μία τοποθεσία, ὅπου ἔκτισε τό μοναστήρι τοῦ Ἰωάννου Χρυσοστόμου. Ἀπό τότε τό κελί του καί τό σπίτι μου ἔγιναν ἔνα”.

Ὁ κτηνοτρόφος …………….. ἀπό τό χωριό Φαιά Πέτρα Σιδηροκάστρου περιγράφει στή “ΜτΚ” τήν πρώτη γνωριμία πού εἶχε μέ τόν ἱερομόναχο Εὐσέβιο Βίττη, ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη πρίν ἀπό δέκα ἡμέρες σέ ἡλικία 82 ἐτῶν στό ἡσυχαστήριό του στά ὑψώματα τοῦ Σιδηροκάστρου, ἀφήνοντας πίσω του μία σημαντική συγγραφική θρησκευτική κληρονομιά καί ἕνα ὄνομα πού ἀντιπροσωπεύει τήν ἁγιοσύνη στήν ὁποία μπορεῖ νά φθάσει ὁ ἄνθρωπος.

ΜΕ ΘΕΪΚΗ ΦΩΤΙΣΗ
Μεγάλος θεολόγος, ξεχωριστός, ταπεινός, μέ θεϊκή φώτιση, ἀκαταπόνητος συγγραφέας, γνώστης πολλῶν ξένων γλωσσῶν καί μεταφραστής ξενόγλωσσων ἀσκητικῶν κειμένων, σεβαστός ἐξομολόγος, ἐραστής τῆς πατερικῆς μελέτης, ἡσυχαστής, ὁ Εὐσέβιος Βίττης ἔγινε στά χρόνια της ζωῆς τοῦ πόλος ἕλξης χιλιάδων πιστῶν, ἀπ’ ὅλα τά μέρη τῆς Ἑλλάδας καί ἀπό τήν Κύπρο.

“Κάτω ἀπό τό πετραχήλι τοῦ ξεκουράστηκαν πολλοί ἄνθρωποι, ἀναζωογονήθηκαν καί βρῆκαν τό νόημα τῆς ζωής”, ὅπως λέει ἡ μοναχή – ἡγουμένη Ἐπιχαρῆς, πού διαμένει στό μοναστήρι πού ἔκτισε ὁ Εὐσέβιος στό Σιδηροκάστρο, μέ τίς προσφορές τῶν πιστῶν, καί τόν ἔζησε σέ ὅλα τά χρόνια της διακονίας του.

ΒΟΗΘΟΥΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Ὁ Εὐσέβιος, κάθε Κυριακή, ἔδιδε διαλέξεις στή Χριστιανική Ἑστία Σιδηροκάστρου, ἐνῶ τέσσερις φορές τήν ἑβδομάδα κατέβαινε στήν πόλη γιά ἐξομολογήσεις. Τό Σάββατο βρισκόταν στό χωριό Φαιά Πέτρα, ὅπου ἐξομολογοῦσε. Μετακινούταν μέ τή βοήθεια πιστῶν πού διέθεταν ἀγροτικά ὀχήματα, κατάλληλα νά πηγαινοέρχονται στόν δύσβατο δρόμο. Πλῆθος κόσμου, ἀπ’ ὅλη τήν Ἑλλάδα καί ἀπό τήν Κύπρο, συνέρεε γιά νά τόν ἀκούσει καί νά πάρει τήν εὐλογία του.

“Εάν ἦταν ὅλοι οἱ κληρικοί σάν αὐτόν, ὅλοι θά πίστευαν. Βοηθοῦσε ὅλο τόν κόσμο. Ὅταν τοῦ ἔφερναν διάφορα πράγματα οἱ πιστοί, ρωτοῦσε ποιά οἰκογένεια ἔχει ἀνάγκη καί τά προσέφερε.
Ἐγώ τόν θεωρῶ ἅγιο”, τονίζει ὁ κ. Γραμματίκας.
Σύμφωνα μέ τή μοναχή Ἐπιχάρη, “εἶχε τό χάρισμα νά παρηγορεῖ τούς πιστούς καί τό χάρισμα νά γράφει. Τόν εὐχαριστοῦσε πολύ νά γράφει”.