background
 
Ἐνώπιόν του Ἐσταυρωμένου
τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Εὐσεβίου Βίττη

Ψυχή κατάκοπη καί θλιμμένη ἀπό πολλά, πού γιά λόγους λεπτότητος δέν θά ἤθελες νά ἀναφέρης, ἀλλά τούς κρατᾶς μέσα σου, γιατί δέν θέλεις νά θίξης ἤ νά πληγώσης ἤ νά σκανδαλίσης κάποια ἄλλη ψυχή γύρω σου, ἀπό τίς ἐγγύς ἤ τίς μακράν, ψυχή ἀνήσυχη, πού ζητᾶς εἰρήνη, πήγαινε μπρός στόν Ἐσταυρωμένον Σου, τόν γλυκύτατον Ἰησοῦν. Γονάτισε μπροστά του μέ συντριβή καί πάρε τό θάρρος νά τοῦ πῆς ἀργά μέ ἁγνή καί εἰλικρινῆ διάθεση, μέ πίστη ἀκλόνητη πώς θά εἰσακουσθῆς, αὐτά τά λόγια:

Ὤ Κύριε Ἰησοῦ μου, πράε καί ταπεινέ τή καρδία, σέ παρακαλῶ καί σέ ἱκετεύω μέ ὅλη μου τήν καρδιά:

Ἀπό τήν ἐπιθυμία νά μέ ἐκτιμοῦν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπό τήν ἐπιθυμία νά μέ ἀγαποῦν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπό τήν ἐπιθυμία νά μέ ἀναζητοῦν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπό τήν ἐπιθυμία νά μέ τιμοῦν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπό τήν ἐπιθυμία νά μέ ἐπαινοῦν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπό τήν ἐπιθυμία νά μέ προτιμοῦν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπό τήν ἐπιθυμία νά μέ συμβουλεύονται, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπό τήν ἐπιθυμία νά μέ ἐπιδοκιμάζουν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπό τήν ἐπιθυμία νά μέ φροντίζουν, ἐλευθέρωσε μέ.

* * *


Ἀπό τόν φόβο νά μέ ταπεινώνουν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπό τόν φόβο νά μέ περιφρονοῦν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπό τόν φόβο νά μέ ἀπορρίπτουν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπό τόν φόβο νά μέ συκοφαντοῦν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπό τόν φόβο νά μέ λησμονοῦν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπό τόν φόβο νά μέ προσβάλλουν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπό τόν φόβο νά μέ ὑποπτεύωνται, ἐλευθέρωσε μέ.

* * *

Νά ἀγαποῦν τούς ἄλλους πιό πολύ ἀπό μένα, δός μου, Κύριε, νά τό θέλω!
Νά ἐκτιμοῦν τούς ἄλλους πιό πολύ ἀπό μένα, δός μου, Κύριε, νά τό θέλω!
Νά μεγαλώνη ἡ καλή ἰδέα γιά τούς ἄλλους καί ἡ δική μου νά μειώνεται, δός μου, Κύριε, νά τό θέλω!
Νά χρησιμοποιοῦνται οἱ ἄλλοι πιό πολύ ἀπό μένα, δός μου, Κύριε, νά τό θέλω!
Νά ἐπαινοῦνται οἱ ἄλλοι πιό πολύ ἀπό μένα, δός μου, Κύριε, νά τό θέλω!
Νά θυμοῦνται μόνο τούς ἄλλους κι ὄχι ἐμένα, δός μου, Κύριε, νά τό θέλω!
Νά προτιμοῦνται οἱ ἄλλοι πιό πολύ ἀπό μένα, δός μου, Κύριε, νά τό θέλω!
Νά προοδεύουν οἱ ἄλλοι στήν ἀρετή πιό πολύ ἀπό μένα, ἄν βέβαια μπορέσω νά πετύχω κάτι τέτοιο γιά τόν ἑαυτό μου, δός μου, Κύριε, νά τό θέλω!

Ώ, ἄν ὁ Κύριος σέ ἀκούση, ψυχή πονεμένη καί πληγωμένη, ἀπό τόν ἴδιο τόν ἑαυτό σου -καί θά σέ ἀκούση ἄν ἡ προσευχή σου εἶναι γνήσια καί εἰλικρινής, θερμή καί ἀπό τά βάθη σου βγαλμένη-.
Πόσο ἡ εἰρήνη θά βασιλεύση στήν καρδιά σου!
Πόσο ἡ γαλήνη θά ριζώνη στό ἐσωτερικό σου!
Πόσο ἡ ἠρεμία θά εἶναι ζωγραφισμένη στό πρόσωπό σου!
Καί μέσα σέ ὅλες τίς ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς σου πόσες μικρές ἤ μεγάλες εὐτυχισμένες στιγμές!

Μήν, ξεχνᾶς ἀγαπημένη ψυχή, πώς τά τρία καί μισό τέταρτα τῶν κακῶν πού μᾶς προσβάλλουν δέν ἔρχονται παρά ἀποκλειστικά ἀπό τήν ὑπερβολική ἰδέα πού ἔχουμε γιά τόν ἑαυτό μας καί τήν ὑπερεκτίμηση τῶν ἔργων καί τῆς ὁποιασδήποτε προσφορᾶς μας, πού κάνουμε μέ τήν κρυφή πρόθεση νά κάνουμε ὅσο γίνεται πιό μεγάλη τή θέση μας στόν κόσμο.

Τό πιό μεγάλο στόν κόσμο εἶναι τό νά εἶναι κανένας λησμονημένος ἀπό τόν κόσμο, ἐκτός ἀπό αὐτούς πού ἀγαποῦμε καί μᾶς ἀγαποῦν, ἔστω κι ἄν ἐμεῖς ἀγαπώντας τούς πολύ, βρίσκουμε πολύ λιγώτερη ἀνταπόκριση ἀπό τήν πλευρά τους. Μή λησμονεῖς, ψυχή εὐλογημένη, πώς ἴσως νομίζεις, ὅτι ἀγαπᾶς πιό πολύ ἀπό ὅτι οἱ ἄλλοι σέ ἀγαποῦν. Πῶς μπορεῖς, ἀλήθεια, νά τό μετρήσεις αὐτό; Τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, διά τοῦ ἀποστόλου του, λέει: Μηδενί μηδέν ὀφείλετε εἰμή τό ἀγαπᾶν ἀλλήλους. Μέ ἄλλα λόγια τό χρέος σου εἶναι πάντα ἀνεξόφλητο! Πῶς λοιπόν τολμᾶς νά ἔχης ἀπαιτήσεις σάν νά τό ἔχης ἐξοφλήσει; Ἀγάπα λοιπόν χωρίς νά περιμένης ὁπωσδήποτε ἀνταπόκριση. Ἀγάπα καί βάλε μέσα στήν καρδιά σου ἐτούτη τήν ἀλήθεια: Ο,τιδήποτε ἐκτός ἀπό αὐτό τό χρέος μας, μᾶς δημιουργεῖ πιό πολλή ἀνησυχία, παρά χαρά, πιό πολλή ταραχή, παρά εἰρήνη, πιό πολύ ἄγχος, παρά βεβαιότητα.

Αὐτό μήν τό λησμονεῖς ποτέ!

Ἄς βαθαίνει λοιπόν μέσα μᾶς ὅλο καί πιό πολύ αὐτή ἡ διάθεση. Ἄς μή σταματοῦμε νά πορευώμαστε αὐτόν τόν δρόμο. Ἄς μή μᾶς ἀπατοῦν σκέψεις ὑπερηφανείας σάν κι αὐτή:

Θά μποροῦσα νά κάνω κάτι ἄλλο, πολύ πιό σημαντικό ἀπό αὐτό πού κάνω, παρασυρόμενοι ἀπό ἀπατηλές βλέψεις καί ἐπιθυμίες ἤ καί ζῆλο χωρίς καμμιά βάση σταθερή γιά νά ἀφήσουμε τό καθημερινό μας ἔργο, ἀπό τή γελοία ἐπιθυμία νά ἀνθίση ἡ ἀρετή μας πιό πολύ ἀπό τήν ἀρετή τοῦ πλησίον μας.

Ἄς ἀσχοληθοῦμε, ἀντίθετα, μέ αὐτό πού κάνουμε, γιατί αὐτό μας ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός.
Ἄς ἀσχολούμαστε νά τό κάνουμε ὅσο μποροῦμε πιό καλά.
Καί αὐτό σημαίνει μέ λίγα λόγια νά τό κάνουμε:
Μέ καθαρότητα.
Μέ δραστηριότητα.
Μέ χαρά.
Μέ πληρότητα.

Ὡς κατενώπιον Κυρίου!
Ὕστερα ἀπό ὅλα αὐτά, ἄς μᾶς λησμονοῦν, ἄς μᾶς περιφρονοῦν, ἄς μᾶς προσβάλλουν, ἄς μή μᾶς κατανοοῦν, ἄς μᾶς συκοφαντοῦν, ἄς μᾶς καταδιώκουν, ἄς....

Τί σημασία θά ἔχουν ὅλα αὐτά; Ὅλα θά περάσουν μία μέρα καί ἐκεῖνο, πού θά μένη γιά πάντα ἀπό ἐτούτη κιόλας τήν στιγμή, θά εἶναι ἡ φιλία καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, πού θά τήν αὐξάνη ὅλο καί πιό πολύ, θά γίνεται μεγαλύτερη ἡ ὑπομονή μας καί ἡ πιστότητά μας σ' αὐτήν, ὁ ἀγώνας μας καί ἡ προσπάθειά μας νά μεγαλώνουμε τή δεκτικότητά μας γι' αὐτήν. Ὅταν μάλιστα κοντά σ' αὐτά ἀξιωνόμαστε νά δεχώμαστε μέ τήν θεία Κοινωνία τόν ἴδιο τόν Κύριο, τότε πῶς θά μπoρέση ποτέ νά μᾶς περάση καί τό ἐλάχιστο παράπονο γιά ὀ,τιδήποτε στή ζωή μας γιά ὅλα αὐτά ποῦ ἀναφέρθηκαν πιό πάνω;

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ ΒΙΤΤΗΣ
Προσευχητικές καί ἐξομολογητικές πατρικές ἱκεσίες
ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"